Vandaag gebeurde er iets op YouTube. Niet dat de hele wereld meteen op haar grondvesten daverde en dat alleen jij dat niet merkte, maar er werd een mijlpaal behaald. “Blast off”, een volkomen obscuur nummer van Class Action, een zo mogelijk nog obscuurdere band, heeft ondanks dat niemand er ooit van gehoord heeft vandaag de honderdduizend bekijks behaald.
“Blast off” is een newwavenummer, of desgewenst een synthipopnummer, uit 1984. De new wave was, net als een jaar of vijftien eerder de psychedelica, een buitengewoon vruchtbare stroming. Een paar grote jongens – Kraftwerk, D.A.F., New Order, Depeche Mode – werkten zo inspirerend dat ze tot in de kleinste hoeken navolging kregen. Fanatieke graaiers in platenbakken vinden steeds weer onbekende plaatjes van onbekende groepjes, en opvallend vaak met prijzenswaardige resultaten. Dat is de kracht van vernieuwende stijlen: muzikanten die niet tot de top behoren inspireren tot iets moois.
Ik besteed mijn tijd niet aan het wroeten in tweedehandsplatenbakken en het afstruinen van platenbeurzen. Mijn liefde voor al wat wave is heeft zich trouwens grotendeels in COVID-tijd ontwikkeld, dus er viel ook weinig te wroeten. Wel heb ik flink zitten klikken op YouTube. Mijn speellijst “Duister en dansbaar“, u allen vast welbekend, is er de vrucht van. Zo kwam ik op een zeker moment ook op “Blast off”. Dit nummer werd in 2008 geüpload door YouTuber Malario80, een kenner die elektronische popmuziek uit alle hoeken en gaten op YouTube een groter publiek geeft.
Als je iets met het genre hebt – en dat hoop ik wel – hoor je wel waarom dit nummer sinds 2008 zoveel mensen heeft aangesproken. Al in het begin klinkt er een veelbelovend voorspel op een lekkere dansbeat. Het sterkste wapen van het nummer zijn de koortjes die steeds volgen als de leadzanger het motto inzet: “Blast off! – Blast ooooooooooff…”
Natuurlijk heeft het ook zijn zwakheden – Class Action is geen Depeche Mode of New Order – maar als je op de dansvloer staat hoef je je echt niet te storen aan even een ongeïnspireerd stukje opvulling tussendoor. Ik hou van dit nummer. En het is met nummers als met mensen: als je ze leuk vindt wil je er meer van weten. Wie zitten er achter Class Action? Waar kwamen ze vandaan? Hebben ze nog meer gemaakt?
Verscheidene bronnen, waaronder Wikipedia, kennen een band die Class Action heet. Die band komt uit New York en had in 1983 een clubhit met “Weekend“. Een disconummer, stilistisch totaal anders dan “Blast off”, en met een vrouwelijke vocalist. Een beetje een vervelend disconummer trouwens, als je het mij vraagt. Dat kan toch niet dezelfde band zijn? Zeker niet omdat het artikel dat hele “Blast off” niet noemt.
Een beetje googelen – bandnaam en titel samen – levert wel een paar sites op waar “Blast off” te vinden is. Het blijkt te komen van een ep (ook Class Action genaamd) waar nog vier andere nummers op staan, onder meer een cover van het Stones-nummer “Out of time”. Er is dus een ep, die het Wikipedia-artikel ook al niet noemde. Nu weten we wel zeker dat het om een andere band gaat dan de zangeressen van “Weekend”, al denken sommige onzorgvuldige websites daar anders over. (Discogs doet het wel goed en noemt onze newwavers “Class Action (2)”, ter onderscheiding van het discogroepje.) Of we de hele ep wel willen horen, is nog maar de vraag: op dit stokoude forumtopic, waarin “Blast off” een “classic” wordt genoemd (!!), zegt iemand dat de rest van het plaatje gewoon mainstream synthipop bevat, waar je niet echt warm van wordt.
Het nummer duikt ook op in de serie A tribute to Flexipop, een serie bootlegs op cd-r uit de jaren nul. Hierin werden de plaatjes van het Britse tijdschrift Flexipop – uiteraard waren dat flexidiscs – onofficieel gedigitaliseerd voor wie het mocht interesseren. Als Class Action bij dat tijdschrift hoort, verklaart dat een hoop. Onder meer de matige geluidskwaliteit: in deze staat zou het plaatje in de disco weinig doen en de tekst is ook niet van a tot z verstaanbaar. Er is echter één probleempje: Flexipop ging in 1983 ter ziele, en dit plaatje komt volgens alle beschikbare bronnen uit 1984. Deze cd-reeks moet dus ook muziek omvatten die niets met dat tijdschrift te maken heeft.
De vragen blijven dus. Zelfs al heeft (alweer) Discogs wel een armetierig bandprofiel met een persfotootje en de naam van één van de bandleden: “Brad Evens”. Amazon voegt ook nog ene David Allen Resnik toe. Met de voornaam Brad of de achternaam Resnik ben je waarschijnlijk een Amerikaan, hoe Brits de muziek ook klinkt. Maar wie die mensen verder zijn? Weer geen idee. Ook het platenlabel helpt ons geen moer vooruit. KN Records. Niets anders van bekend dan dat ze dit plaatje hebben uitgebracht, onder catalogusnummer NT1011…
Wie kan mij meer over deze band vertellen? Ik zal je heel erg dankbaar zijn als je me kunt zeggen of Brad Evens, David Allen Resnik en die derde gozer op de foto nog leven. Waar ze vandaan komen. Hoe ze “Blast off” schreven, en of het een succes werd, al was het maar in een lokale disco in Providence, Pasadena of waar ze ook vandaan kwamen.
Maar nog dankbaarder zou ik degene zijn die hier een opgepoetste versie van uitbrengt. Op modern, slijtvast vinyl, met een downloadbare mp3-versie, kundig geremasterd uit de oorspronkelijke banden of plaatjes van 1984. Zodat het ook uit de luidsprekers van een disco nog gaaf klinkt. Want zeg eens eerlijk, dit hoort toch op elke dansvloer thuis?