Even een korte dienstmededeling, die (helaas) niets met muziek te maken heeft. Ik heb hier veel meer over te zeggen, dus misschien breid ik dit stuk nog uit. Nu even het hoognodige.

Ik stop voorlopig met Twitter en ik hoop dat “voorlopig” langer duurt dan de paar uur die ik er van nature van kan afblijven.

Verdient zoiets überhaupt een melding? En zo ja, waarom dan een hele blogpost en niet gewoon een tweet? Wel, omdat Twitter het enige sociale medium is waarop ik actief ben. Zeker in deze tijd van quarantaines is het mijn voornaamste interactie met de wereld. Als ik ermee stop, mis ik een hoop informatie over mijn vakgebied (en over taalkunde, mijn voornaamste lekeninteresse), en verlies ik nóg meer sociaal contact. Dus ja, zo’n besluit slaat wel in. Bij mij dan.

Bovendien is Twitter nooit gemaakt voor het uitwerken van standpunten. In 280 tekens gaat dat gewoon niet. Zelfs als je draadjes maakt, voel je de drang van de formule om het bondig te houden (om niet te zeggen: schreeuwerig). En mensen die niet inzien dat Twitter er niet is voor jouw mening, die zijn nu net mijn grootste ergernis.

Om het geval maar bij de naam te noemen: ik heb mijn buik vol van politiek Twitter. Natuurlijk van de rechts-populisten met hun domme en gevaarlijke ideeën, die op Twitter sterk oververtegenwoordigd zijn. Maar die zijn eigenlijk nog het minste probleem. Ik heb ze niet in mijn tijdlijn; hun non-ideeën vervuilen alleen de “trending”-balk.
  Nee, links-intellectuele Twitteraars zijn een groter probleem. Tenminste: zij die hun mening in één tweet kunnen krijgen. In de letteren- en cultuurwereld waarin ik rondhang, is bijna iedereen links – sommigen net zo links als ik, anderen veel linkser. Tja, meningen verschillen nu eenmaal en in het echt is dat prima. Op Twitter echter laten mensen vaak de boudste uitspraken vallen, veelal doorspekt met -ismen en -fobieën. Dit is racistisch, dat is seksistisch, zus is homofoob, zo is transfoob…
  Als je ertegen ingaat, krijg je een hele ideologische bende op je nek. Want mensen met radicale ideeën zijn altijd actiebereider dan mensen die zich afvragen of het ook nog zo-en-zo zou kunnen zijn. Bovendien – dat had ik al gezegd – past een nuance niet in het formaat van een tweet. Discussiëren met radicale ideeën is daarom een verloren strijd.
  Bovendien is dat de afgelopen tien jaar erger geworden. De formule van sociale media leidt tot filter-luchtbellen: echokamers waarin mensen elkaars ideeën eindeloos napraten en vaak nog versterken. Daarbij raakte ook de echte wereld gepolariseerd, zeker na de verkiezing van Trump (vergeef mij het gebruik van dit vieze woord). De opkomst van dom-rechts zorgde ervoor dat men zich in mijn omgeving steeds meer in linkse orthodoxieën ging ingraven. Eerst in de VS, later ook in Europa – want wat in Amerika gebeurt, is ondanks alles voor veel mensen nog steeds stof tot blinde navolging.

Vandaag werd het me echt, echt te gortig. Iemand op Twitter beweerde ijskoud dat Rutte en De Jonge “narcisten”, ja zelfs “psychopaten” waren. Toen ik hem aansprak met de vraag of hij überhaupt wel wist wat dat inhield, kreeg ik te horen dat ik niet goed had opgelet als ik dat niet zag. Want hè, mensenlevens konden hun niks schelen. Toen ik hem vervolgens uitdaagde om één wetenschappelijke bron te vinden waarin dat beweerd wordt, kreeg ik te horen dat het “zo natuurlijk niet werkte”. Met andere woorden: ik mag roepen wat ik wil en als jij het niet met me eens bent, zie je het verkeerd.
  Ik ben geen fan van premier Rutte (wel een beetje van het jenevermerk) of van De Jonge. Dat is trouwens het laatste wat ik over mijn eigen voorkeur ga zeggen – dit is geen politiek weblog. Maar je moet toch echt wel straal verblind zijn door je eigen gelijk als je zoiets beweert. De afgelopen jaren hebben we uitentreuren kunnen zien hoe échte narcisten in de politiek zich gedragen: in eigen land bij een bepaalde oppositiepartij, in het buitenland bij… nou ja, vul zelf maar in. Ons kabinet heeft in elk geval vrij snel impopulaire maar noodzakelijke quarantainemaatregelen afgeroepen – en deze in stand gehouden. Vergelijk dat voor de gein eens met het ‘beleid’ van Bolsonaro. Dat het met die vaccinatie niet loopt, komt voort uit oenigheid, niet uit de psychopate neiging met levens te spelen. En hoewel Rutte niet in zijn eerste leugentje gestikt is, haalt hij geen tiende van de manipulatie, machtswellust en totale waarheidsverachting die Trump heeft laten zien.
  Als je zulke dingen beweert mis je, kortom, ieder gevoel voor verhouding. Zou het je lukken de goegemeente hiervan te overtuigen (gelukkig een vrij hypothetisch geval), dan zullen ze op den duur massaal op die stink-partijen gaan stemmen – de meerderheid der Nederlanders is nu eenmaal rechts en blijkbaar maakt het tóch niet uit of je nu CDA of FVD kiest…

Oké, het is alweer veel langer, veel gedetailleerder en veel politieker geworden dan ik gewild had. Hoe dan ook: hopelijk zijn er mensen die mijn ergernis begrijpen. Twitter zit helaas vol met zulke extremo’s, radicalo’s en eigengelijko’s. Mijn eigen regel is: zo min mogelijk over politiek tweeten. Maar als ik andermans berichten lees, kan ik me vaak niet inhouden. Dit gaat zwaar ten koste van mijn geestelijke gezondheid. Ik ben depressief (klinisch vastgesteld) en dat wordt er zo niet beter op. Dus wat mij betreft: veel plezier allemaal met je heilige gelijk. Stik erin!